blehh, wat een schuldgevoel!!!

Hoorde ik vanmiddag mijn kipje vreemde geluidjes maken, ging kijken en trof op de vijverrand 2 hele kleine minuscule muisjes aan, volgens mij maar een paar daagjes oud. Met nog een heel groot hoofd, lange achterpoten en taps toelopend lichaampje op zoek naar eten. Toen kreeg ik een enorm schuldgevoel.....
Om de kipjes en kuikens tegen de moordende ratten te beschermen had ik hier klemmen gezet en gisterenmorgen zat er een muis in. Ik kreeg al een "oei" gevoel want een muis vangen was niet de bedoeling en was al bang dat het de muis was die hier al jaren onder de veranda woont. Hier hoef ik geen tekening van te maken en heb dus moedermuis gevangen!!! Haar jongen zijn alleen achtergebleven en van de honger op zoek gegaan, vandaar dat ik ze scharrelend op de vijverrand aantrof. Dus wilde ik de muisjes vangen maar eentje sprong de vijver in, ging kopje onder en kwam even later weer boven. Vlug het kleine ding eruit gevist maar sprong uit mijn hand en vluchtte weg, het andere muisje was al nergens meer te zien. Nog uren heb ik lopen zoeken, helaas tevergeefs. Nu zit ik hier de wacht te houden, heb schaaltjes voer klaargezet en mocht ik ze nog alsnog kunnen vangen dan mest ik ze lekker vet tot een dikke blinkende muis. Daarna zet ik ze uit in een voor hun mooi bos waar ze hopelijk nog lang mogen rondrennen.... dit ben ik moedermuis wel verplicht!

Daar gaan we weer...!

Slachtoffer nummer 5 in ruim een maand tijd. Deze keer is het Skinny Sanders Ophira alias Oppie.
Ze lag dood voor haar etensbakje en heb haar naar de dierenarts gebracht voor sectie want twee caafs in nog geen week tijd is méér dan alleen maar toeval.
Hij constateerde E. Coli bekend als Salmonella en hoogstwaarschijnlijk afkomstig van het groenvoer.
Tja, steeds als ik de caviakamer in ga is dat met gemengde gevoelens... wat tref ik nu weer aan??
Wanneer houdt het eindelijk eens op want het lijkt hier wel een doden-blog!