Zeeuws meisje

Stond zojuist mijn Dirkje bebloed door het achterraam naar binnen te staren.
De oorzaak was niet ver te zoeken.... lompe kerels!
Als ze willen treden (paren), pakken ze de kip bij kam. Sommige hanen zijn wel heel erg lomp en hangen als een vlag aan de kam van de kip, zo ook hier weer het geval. Aangezien een kam heel hevig bloeden kan, ziet het er soms schrikbarend uit.
Gelukkig is Dirkje poepie tam en heeft door omstandigheden haar jeugd in mijn computerkamer doorgebracht. Was erg gezellig, computeren met een kip op je hoofd! Nu ze buiten woont, rent ze me nog dagelijks tegemoet en gaat als een papegaai op je schouder graag mee een wandelingetje door de tuin maken.
Als ze zo tam zijn, en er is iets aan de hand, dan hoef je geen halve dag achter zo'n kip aan te rennen.

Dirkje:

Koen de Koet

Maandagavond  12-12-2011 rond 23 uur  op weg  naar huis van een vergadering in Liessel, komt plots vanuit een slootkant in een S-bocht een meerkoet de weg op gelopen. Daar ga je dan en kon hem niet meer ontwijken. * Ze lopen eigenlijk heel vreemd, beetje slow-motion en griezelfilm achtig * De enige optie die ik had is hem proberen in het midden onder de auto de krijgen, dit zodat de overlevingskans een stuk hoger ligt. En ja, juist in het midden maar toch hoorde ik dat het raak was.

Iets verderop de auto gekeerd omdat ik hoopte dat hij er niet meer zou zijn en ondertussen alweer was weggelopen. Helaas, het arme dier lag midden op de rijstrook en ik zag dat het nog leefde. Wel moest ik vlug zijn want het is een gevaarlijk punt waar je niks ziet aankomen en erg hard gereden wordt.

Weer de auto moeten keren, vanuit mijn stoel het dier van de weg af geplukt en gekeken of er bloed aan mijn handen zou kleven. Ondanks dat hij zijn hoofd liet hangen kreeg ik op het eerste zicht niks te zien en ben met hem op schoot naar huis gereden. Steeds moest ik zijn hoofd tegen me aan leggen want anders viel het weg.

Het was zo zielig!!

Maar hoe moest het verder? Mijn eerste gedachten waren hem in een smal doosje op te sluiten zodat hij niet kon omvallen en de nacht op zijn (misschien pijnlijke) zij te moeten doorbrengen.

Dus het transportboxje van de cavia's zou uitkomst bieden en Koen de Koet zou zo de nacht door moeten brengen.

Ondertussen opgezocht om wat voor vogel het hier ging want ik dacht dat het een waterhoentje was. Niet dus en mijn slachtoffer was een meerkoet. Ook alvast het adres van het Natuurhulpcentrum in Opglabbeek opgeschreven zodat ik hem de volgende dag daar naar toe zou kunnen brengen.

Zodoende werd vanmorgen mijn man verrast met een Meerkoet op de badkamer... och, hij is al erger gewend.

Vlug brood gesmeerd, koffie gezet en nadat mijn man de deur uit was op naar Koen.

Een wonder... Koen kon op zijn eigen benen staan en ondanks hij wat zwakjes was, kon ik er niks op aan merken. Meneer wandelde vrolijk door de badkamer!

Belangrijk is om zo'n dier zo snel mogelijk terug in zijn natuurlijke habitat te zetten, anders krijgen ze stress en daar vloeit dan weer van alles uit voort.

Dus ben ik met Koen in zijn caviabox terug naar de plek des onheils gereden om hem weer vrij te laten maar dit met gemengde gevoelens. 

Het was een dieronvriendelijke plek en de kans op herhaling zou groot zijn dus ging ik op zoek naar een veiliger oord voor hem. Na nog een uur rondgereden te hebben en nog eens 30 kilometer achter mijn kiezen te hebben vond ik zijn nieuwe adres. Een mooi rustig plekje aan het water met veel riet, daar zou hij volgens mij wel gelukkig kunnen worden.

Dus Koen uit zijn caviabox gehaald en in het riet geplaatst maar.... Koen liep de verkeerde kant op en snelde het onder water gelopen ex-maisveld op!

Op mijn sloffen door de dikke laag modder achter hem aan gerend om hem weer terug richting het beschutte riet te sturen... helaas!

Ik heb nog een half uur staan posten en geluisterd naar de geluiden die hij maakte in de hoop een soortgenoot op te kunnen sporen.

Daarna heb ik hem achtergelaten.... Koen, het ga je goed!

Geboren: Lunkarya Beertje

Donderdagavond 1 december.... de bevalling van Gaby liep helemaal fout en deze heeft ze afgerond bij de dierenarts. Dankzij de wijze woorden van Bianca (CS Sanders uit Heerlen) en de goede zorgen van dierenarts Jan Martens uit Bocholt heeft na een heuse strijd nog één beertje de bevalling overleefd. Zijn broertje en zusje hebben het helaas niet gered. Beertje draagt de kleuren zilveragouti met wit en wordt met het flesje grootgebracht!
Nu zoeken we voor hem nog een leuk vriendje en wanneer beide oud genoeg zijn, saampjes naar Jan en Angelique gaan verhuizen.

Eerder deze week is Bnaan bevallen, een nestje van 4, allen dood.

Hieronder de foto's van Beertje en zijn Lunkarya ouders:

El Hippo's Beertje

El Hippo's Beertje

Moeder: Sanders Gaby

Vader: Bajo von der Buddelbande

blehh, wat een schuldgevoel!!!

Hoorde ik vanmiddag mijn kipje vreemde geluidjes maken, ging kijken en trof op de vijverrand 2 hele kleine minuscule muisjes aan, volgens mij maar een paar daagjes oud. Met nog een heel groot hoofd, lange achterpoten en taps toelopend lichaampje op zoek naar eten. Toen kreeg ik een enorm schuldgevoel.....
Om de kipjes en kuikens tegen de moordende ratten te beschermen had ik hier klemmen gezet en gisterenmorgen zat er een muis in. Ik kreeg al een "oei" gevoel want een muis vangen was niet de bedoeling en was al bang dat het de muis was die hier al jaren onder de veranda woont. Hier hoef ik geen tekening van te maken en heb dus moedermuis gevangen!!! Haar jongen zijn alleen achtergebleven en van de honger op zoek gegaan, vandaar dat ik ze scharrelend op de vijverrand aantrof. Dus wilde ik de muisjes vangen maar eentje sprong de vijver in, ging kopje onder en kwam even later weer boven. Vlug het kleine ding eruit gevist maar sprong uit mijn hand en vluchtte weg, het andere muisje was al nergens meer te zien. Nog uren heb ik lopen zoeken, helaas tevergeefs. Nu zit ik hier de wacht te houden, heb schaaltjes voer klaargezet en mocht ik ze nog alsnog kunnen vangen dan mest ik ze lekker vet tot een dikke blinkende muis. Daarna zet ik ze uit in een voor hun mooi bos waar ze hopelijk nog lang mogen rondrennen.... dit ben ik moedermuis wel verplicht!

Daar gaan we weer...!

Slachtoffer nummer 5 in ruim een maand tijd. Deze keer is het Skinny Sanders Ophira alias Oppie.
Ze lag dood voor haar etensbakje en heb haar naar de dierenarts gebracht voor sectie want twee caafs in nog geen week tijd is méér dan alleen maar toeval.
Hij constateerde E. Coli bekend als Salmonella en hoogstwaarschijnlijk afkomstig van het groenvoer.
Tja, steeds als ik de caviakamer in ga is dat met gemengde gevoelens... wat tref ik nu weer aan??
Wanneer houdt het eindelijk eens op want het lijkt hier wel een doden-blog!

Kip zonder kop

Als of er de laatste tijd niet genoeg slachtoffers zijn gevallen, nu ook nog een kip zonder kop.
Ze lag langs het broedhok want ze was kloek en dit is het werk van een rat... ik heb hem betrapt!
Zij was een Chabo hen in de kleur porselein en 3 jaar geleden als broedei in Duitsland gekocht.

Al meerdere malen heb ik verschillende ratten in de vangkooi gevangen, achterin de auto gezet en gedumpt in een bos 15 kilometer verder. Vanaf nu staan er klemmen en gifboxen!!!

Thea van Theo

En vanmorgen vond ik dit:

Geen voortekenen of verschijnselen... ze lag ineens dood tussen de andere Skinny's!
Zij was het eerste vrouwtje voor Skinny Theo en is amper 9 maanden oud geworden.

Wat een verdriet...

Maart 2010....er kwamen hier 4 Serama kuikens uit het ei gestapt. Bij toeval alle 4  hennetjes, allemaal in verschillende kleuren maar opvallend was dat één daarvan super klein was. Omdat je Serama's in 3 klassen hebt, A, B en C (A is de kleinste maat tot 325 gram) kreeg dit hele kleine kuiken de naam Atje, afkomstig van A-tje dus. Ze groeide op als een klein tuttig kipje met een even sacherijnig kopje als haar "ouwe heer". De Serama's lopen hier los in de tuin en toen ze amper een half jaar was, was Atje opeens spoorloos. Geen lijk geen moord en 4 dagen lang heb ik hier heel de buurt en het bos uitgekamd.... maar steeds geen Atje. Dag 5 heb ik dan maar het halve dorp en de buurtwinkel voorzien van flyers, in de hoop mijn kleine oogappel terug te krijgen met een vindersloon van 100 euro voor degene die haar levend terugbracht. En ja, de volgende morgen kreeg ik telefoon van iemand die haar in het bos had gezien. Gewapend met een vangkooi en netten me tussen de struiken en bomen een weg moeten banen. Pas vele uren later kreeg ik ze dan eindelijk te pakken. Dit alles is vandaag precies een jaar geleden.
Gisteren zag ik dat er met Atje iets mis was en ken mijn kippen als geen ander. Zodra er iets is, zie ik dat meteen, ook als er eentje ontbreekt tussen de 40 kipjes.... één oogopslag is genoeg en ik weet het.
Vanmorgen was Atje meer dood dan levend, zat bol met haar kopje ineen gedoken en kon haar zo pakken. Normaal sprint ze alle  kanten op als ze ook maar even denkt dat ze gevangen wordt maar vandaag was alles anders.
Dus heb ik ze helemaal nagekeken, kreeg niks gevonden en heb even gedacht dat het coccidiose was. Uit alle voorzichtigheid haar verdunde Baycox toegediend met een spuitje in haar mond want ze was al in het stadia dat ze niet meer at en dronk.... gisteren nog wel. Warmtelampje erbij want ze bibberde zo en tussentijds boodschappen gaan doen. Ik was speciaal voor haar nog kippensnoep gaan kopen bij de boerenbond en toen ik een paar uur later thuis kwam, meteen naar binnen gerend om te kijken of ze nog wel leefde. En ja hoor, ze was uit haar mand geklommen en liep vrolijk door de cavia-kamer te wandelen. Ik heb ze opgepakt, nog even met haar buiten gezeten en toen weer terug in haar mandje gezet. Nog geen 10 minuten later stiekem nog een kijkje gaan nemen maar ik stond genageld aan de grond toen ik zag dat ze op haar rug lag en haar laatste minuten was ingegaan. Ze is in mijn armen gestorven, daar sta je dan en dacht dat ik droomde, dat het niet waar kon zijn. Ik heb alles geprobeerd en mijn gebeden zijn niet verhoord... als je het mij vraagt, zit "daarboven" echt niemand, zowel dan is hij aan een hoorapparaat toe!
Vreemd dat het zo moet zijn dat altijd degene gaat met wie je een speciale band hebt, niet te snappen. Ook begrijpen veel mensen niet hoeveel je van zo'n diertje kan houden.... hier tranen met tuiten.
Om de doodsoorzaak te kunnen achterhalen heb ik meteen sectie laten plegen door de dierenarts en deze constateerde een inwendige bloeding bij haar linkerborst. Ze was in perfecte conditie, had nog een hele dosis eicellen maar heeft ergens een klap van gehad of tegen iets aangevlogen.
Nu 's morgens geen Atje meer die door het raam naar binnen staart of er nog wat lekkers is of me overal achterna rent.... ik mis haar nu al terwijl we net een halve dag verder zijn.
Afschuwelijk steeds dat afscheid moeten nemen en zet me aan het denken of ik nog wel nieuwe dieren neem!

Nieuwe trots

Vorige week mijn nieuwe trots opgehaald, Matai.
Matai is een slate Himalaya Lunkarya beertje, een zéér zeldzame verschijning!! Foksters; de alom bekende Swaas en Karin Pennings.
Bedankt jullie saampjes, ik ben er reuze blij mee!

Affiche Neerhofdieren

Weer een aantal Lunks bijgekocht, moet hiervoor 900 kilometer afleggen en ik kan dus beter internetverbod aanvragen!
Erger nog, Oostenrijkse Lunks zitten ook nog in de planning, tja?

Let op, zie afbeelding.... tentoonstelling Neerhofdieren:

Berichten verwijderd

Alle oudere berichten zijn verwijderd!