Maandagavond 12-12-2011 rond 23 uur op weg naar huis van een vergadering in Liessel, komt plots vanuit een slootkant in een S-bocht een meerkoet de weg op gelopen. Daar ga je dan en kon hem niet meer ontwijken. * Ze lopen eigenlijk heel vreemd, beetje slow-motion en griezelfilm achtig * De enige optie die ik had is hem proberen in het midden onder de auto de krijgen, dit zodat de overlevingskans een stuk hoger ligt. En ja, juist in het midden maar toch hoorde ik dat het raak was.
Iets verderop de auto gekeerd omdat ik hoopte dat hij er niet meer zou zijn en ondertussen alweer was weggelopen. Helaas, het arme dier lag midden op de rijstrook en ik zag dat het nog leefde. Wel moest ik vlug zijn want het is een gevaarlijk punt waar je niks ziet aankomen en erg hard gereden wordt.
Weer de auto moeten keren, vanuit mijn stoel het dier van de weg af geplukt en gekeken of er bloed aan mijn handen zou kleven. Ondanks dat hij zijn hoofd liet hangen kreeg ik op het eerste zicht niks te zien en ben met hem op schoot naar huis gereden. Steeds moest ik zijn hoofd tegen me aan leggen want anders viel het weg.
Het was zo zielig!!
Maar hoe moest het verder? Mijn eerste gedachten waren hem in een smal doosje op te sluiten zodat hij niet kon omvallen en de nacht op zijn (misschien pijnlijke) zij te moeten doorbrengen.
Dus het transportboxje van de cavia's zou uitkomst bieden en Koen de Koet zou zo de nacht door moeten brengen.
Ondertussen opgezocht om wat voor vogel het hier ging want ik dacht dat het een waterhoentje was. Niet dus en mijn slachtoffer was een meerkoet. Ook alvast het adres van het Natuurhulpcentrum in Opglabbeek opgeschreven zodat ik hem de volgende dag daar naar toe zou kunnen brengen.
Zodoende werd vanmorgen mijn man verrast met een Meerkoet op de badkamer... och, hij is al erger gewend.
Vlug brood gesmeerd, koffie gezet en nadat mijn man de deur uit was op naar Koen.
Een wonder... Koen kon op zijn eigen benen staan en ondanks hij wat zwakjes was, kon ik er niks op aan merken. Meneer wandelde vrolijk door de badkamer!
Belangrijk is om zo'n dier zo snel mogelijk terug in zijn natuurlijke habitat te zetten, anders krijgen ze stress en daar vloeit dan weer van alles uit voort.
Dus ben ik met Koen in zijn caviabox terug naar de plek des onheils gereden om hem weer vrij te laten maar dit met gemengde gevoelens.
Het was een dieronvriendelijke plek en de kans op herhaling zou groot zijn dus ging ik op zoek naar een veiliger oord voor hem. Na nog een uur rondgereden te hebben en nog eens 30 kilometer achter mijn kiezen te hebben vond ik zijn nieuwe adres. Een mooi rustig plekje aan het water met veel riet, daar zou hij volgens mij wel gelukkig kunnen worden.
Dus Koen uit zijn caviabox gehaald en in het riet geplaatst maar.... Koen liep de verkeerde kant op en snelde het onder water gelopen ex-maisveld op!
Op mijn sloffen door de dikke laag modder achter hem aan gerend om hem weer terug richting het beschutte riet te sturen... helaas!
Ik heb nog een half uur staan posten en geluisterd naar de geluiden die hij maakte in de hoop een soortgenoot op te kunnen sporen.
Daarna heb ik hem achtergelaten.... Koen, het ga je goed!
